Viking dönemi İskandinavyalılarının çoğu, baskın ve yağmalamalardan kalan yaralarını onur simgesi olarak kabul ediyordu. Ancak bu savaşçıları kılıç yaraları değil, büyük olasılıkla kulak enfeksiyonu veya diş ağrıları yere yıkıyordu.
Yeni bir araştırmada kullanılan yüksek teknolojili görüntüleme teknikleri, birçok Viking’in kafasında kalıcı ve ağrılı hastalıklardan kalmış izler ortaya çıkardı. 2005 yılında arkeologlar, Varnhem kasabasında 300’den fazla Viking’in kalıntılarını kazdı. Bu kalıntılar, 10. ve 12. yüzyıllar arasına tarihleniyor ve İsveç’in en eski Hristiyan yerleşimlerinden birinde bulunuyor. Vikinglerin çoğu pagan olmasına rağmen, Britanya seferlerinden sonra birçok Viking Hristiyanlığa geçti.
Bu insanların yaşadığı koşulları daha iyi anlamak isteyen arkeologlar, 20 ila 60 yaşları arasında ölen 15 bireyin kafataslarını inceledi. BT taramaları kullanılarak iç yapıların ayrıntılı görüntüleri elde edildi ve iki radyolog ile bir diş hekimi bu görüntüleri inceledi.
Dev savaşçıların çene kemikleri enfeksiyondan eriyordu
Sonuçlar, o dönemde yaşamanın nasıl bir işkence olduğunu ve ömür beklentisinin neden kısa olduğunu gösteriyor. Bilim insanları, 15 kafatasından 12’sinde diş kökünde oluşan bir tür bakteriyel enfeksiyon olan periapikal lezyon belirtileri tespit etti. 10 kafatasında ise kemik defektleri, kemik kaybı veya furkasyon tutulumu gibi periodontal hastalık belirtileri vardı. Bu enfeksiyonlar, köklerin birleştiği yerdeki çene kemiğinde kütle kaybına neden olacak kadar şiddetlidir. Diş çekimi genellikle işe yaramaz ve modern tıbbi müdahale olmadan tedavisi çok zordur.
Diğer sorunlar arasında kötü iyileşmiş veya şekilsiz çene kemikleri bulunurken, bir Viking kafatasında temporal kemiğin yakınında sertleşmiş doku belirtileri görüldü; bu da bir kulak enfeksiyonu işareti olarak kabul ediliyor.
Anlaşıldığı üzere, modern tıp gelişmeden önce, en korkutucu savaşçılar bile, küçücük mikroplar, virüsler ve bakterilerin kurbanı olarak çaresizce acılar içinde kıvranıyordu.
