2000’lerin ortalarında, ücretsiz film ve müzik indirme furyası milenyum kuşağı arasında hızla yayılırken, eğlence endüstrisi bu duruma karşı “You Wouldn’t Steal a Car” (Bir araba çalmazdınız) sloganıyla dikkat çeken bir anti-korsan kampanyası başlattı. Kampanyanın amacı netti: Bir arabanın ya da bir çantanın çalınması nasıl suçsa, internetten torrent siteleri aracılığıyla film ve müzik indirmenin de aynı şekilde bir hırsızlık suçu olduğunu vurgulamak.
Ancak zamanla ilginç bir gerçek ortaya çıktı. Eğlence endüstrisi, korsan içerikle mücadele ederken, başkalarının telif haklarına ne kadar saygı gösterdiği konusunda kendisi de sınıfta kalmıştı. Torrent kültürünün merkezinde yer alan TorrentFreak tarafından fark edilen bir detay, bu çelişkiyi gözler önüne serdi: Anti-korsan kampanyasının kamu spotunda kullanılan yazı tipi, lisanslı bir font değildi.
İlk bakışta kampanyada kullanılan font, ünlü grafik sanatçısı Just Van Rossum tarafından 1992 yılında tasarlanan ve telif hakkı koruması altında olan FF Confidential fontuna benziyordu. Uzun yıllar boyunca, birçok kişi bu kamu spotunda FF Confidential’ın kullanıldığını düşündü. Ancak detaylı bir analiz, gerçeğin farklı olduğunu ortaya çıkardı: Kullanılan font aslında XBAND Rough adlı bir yazı tipiydi.
XBAND Rough, FF Confidential’a para ödemek istemeyen kullanıcılar için tasarlanmış, onun stilini taklit eden ve ücretsiz olarak dağıtılan bir fonttu. Başka bir deyişle, bu font doğrudan bir tasarım korsanlığı ürünüydü. Yani, film ve müzik endüstrisi, korsanlığa karşı bilinçlendirme amacıyla hazırladığı reklamda, kendisi korsan bir font kullanmıştı.
Bu durum, eğlence endüstrisinin korsana karşı yürüttüğü mücadelenin ne kadar samimi olduğu sorusunu gündeme getiriyor. Kendi ürünlerinin izinsiz kullanılmasına karşı çıkan bir sektörün, başka sanatçıların emeklerini ihlal etmesi büyük bir ikiyüzlülük örneği olarak değerlendiriliyor.
Şimdi akıllara şu soru geliyor: Acaba yıllar boyunca film afişlerinde, albüm kapaklarında ve konser tanıtımlarında başka hangi çalıntı veya lisanssız materyaller kullanıldı? Bu ironi, telif hakları konusunda herkesin eşit bir sorumluluk taşıması gerektiğini bir kez daha açık bir şekilde ortaya koyuyor.
