Başka bir deyişle, kediler neden sırtlarını kamburlaştırıyor? Bu hareketleri ile aslında ne anlatmak istiyorlar?
Ya da bu şekilde nasıl bir duygu durumu içinde oluyorlar?
Kediler eğer sırtlarını kabartıyorsa, bu birçok farklı anlama gelebilir.
Örneğin kediler, küçük yapılarına göre çok fazla omura sahipler ve bu da onları inanılmaz derecede esnek kılıyor. Yine kediler, uzun bir uykunun ardından sırtlarını kamburlaştırıyor ve bu hareket, patilerinden omurgalarına kadar uzanıyor.
Ayrıca kediler, yalnız bir tür olarak evrimleşen canlılar ve bu yüzden tanımadıkları kedilere savunmacı veya saldırgan şekillerde davranmaya eğilimliler. Bu canlılar, daha büyük ve korkutucu görünmek için tüylerini kaldırıyor ve sırtlarını kabartıyor. Yine dişlerini ön plana çıkararak tıslayabiliyor veya hırlayabiliyorlar.
Kediler tüylerini kabartarak aslında kendilerine bakım yapıyor da olabilirler.
Çünkü kuyruk dipleri gibi ulaşılması zor yerleri temizlemek, kediler için pek kolay değil. Bu sebeple onlar, ulaşmaları zor alanlara erişebilmek için sırtlarını kabartıyor.
Öte yandan bu hareketin bir başka sebebi de korku olabilir. Özellikle herhangi bir hayvandan veya nesneden korkan yavru kediler, sırtlarını kabartıyor ve tüyleri de diken diken bir hâle geliyor.
Ya okşanırken sırtlarını kabartırlarsa?
Eğer kediler sevildikleri ve okşandıkları durumlarda sırtlarını kabartıyorlarsa, bu hissin tadını çıkarıyorlar anlamına geliyor. Yine onların okşanmayı sevdiklerinin diğer işaretleri arasında mırıldanma ve kafa atma da var.
Son olarak kediler, ağrıyı birçok farklı şekilde gösterebiliyor ve ancak hepsi belirgin değil. İşte sırtı kabartma hâli de aslında sağlık problemlerinin olduğunun göstergesi olabilir.
Eğer kedinizin sırtını sık sık kamburlaştırmasına ek; iştahında azalma, dokunmaya tepki olarak azalma, hareketsizlik ve saklanma dürtüleri varsa bir veterineri ziyaret etmenizde fayda var.
Özetle kedilerin sırtlarını kabartmalarının arkasında birçok farklı sebep var. Bu sebepler kimi zaman olumlu anlamda olabilirken kimi zaman olumsuz olabilir.
