Fotoğraf çekimi sırasında gözlerimizin kırmızıya döndüğü o eski zamanlar aklınıza gelebilir ancak bu konunun, onunla alakası yok. Aradaki farktan içeriğimizde bahsedeceğiz.
Asıl sorumuz, bizim gözlerimiz neden geceleri parlama etkisine sahip değil?
Kedi ve bazı hayvanların gözlerinde “tapetum licudum” adı verilen özel bir yapı bulunuyor.
Latincede “parlayan tabaka” anlamına da gelen tapetum licudum katmanı, retinanın hemen arkasında yer alıyor ve gelen ışığı ayna gibi yansıtarak retinaya geri döndürüyor.
Göz parlaması olarak da bilinen bu yansıma, ışın fotoreseptörünün ikinci kez algılanmasını sağlıyor ve böylece düşük ışık koşullarında bile daha iyi bir görüş imkânı sunuyor.
Tapetum lucidum aslında kedilerin veya geyik gibi gözleri parlayan hayvanların, loş ışıkta avlanmalarına ve çevrelerini daha net görmelerine yardımcı oluyor.
İnsan gözünün farkı ne?
Bizim gözlerimizde tapetum lucidum bulunmuyor ve bu yüzden de gözlerimiz, kedilerinki gibi parlamıyor. İnsan gözü mükemmel bir görüş sağlasa da loş ışıkta bu performansı düşüyor.
Aslında bu da yine evrimsel sürece bağlanıyor. İnsanların gündüz aktif olmaları ve gece dinlenmeleri yüzünden göz yapısı buna göre gelişirken gece aktif olan hayvanlarda avlanma için tapetum lucidum gelişiyor.
Fotoğraflarda gözlerimizin kırmızı çıkmasına gelecek olursa da o gördüğümüz parıltı aslında parlak, beklenmedik bir kamera ışığının kanlı retinayı aydınlatması ve ortaya çıkarmasından ibaret.
Peki, bizim gözlerimiz karanlığa nasıl alışıyor?
Karanlığa ilk geçtiğimizde çevreyi bir süre net göremiyoruz çünkü bok miktarda ışığa alışkın olan gözlerimiz düşük ışık koşullarına hemen uyum sağlayamıyor.
Ancak birkaç dakika içinde göz bebeğimiz genişleyerek daha fazla ışık almaya başlıyor, retinadaki çubuklar devreye giriyor ve ışık algısını arttırarak rodopsin pigmenti aktif oluyor.
Bu süreç ilerledikçe gözümüz daha duyarlı hâle geliyor ve çevreyi daha net görmeye başlıyoruz ama yine de bu anında gerçekleşen bir durum değil.
