Üst komşunun dört nala koşan çocuğu gibi faiz indirimlerine gidildikten sonra genel seçimin bitmesiyle beraber ülke yönetimine bir aydınlanma geldi. Bir anlamda mecbur kalındı. Benim kredi kartı misali ülkenin de kredi limiti bitti… Bu kadar deney yeterli denilip faiz artırımları sürecine girildi.
Merkez Bankası’nın genlerinden gelen kendisine güvenen insanları yüzüstü bırakmama özelliği, Merkez Bankası’na güvenen kimse kalmaması nedeniyle pek bir işe yaramadı.
Nitekim Merkez Bankası faizleri 250 baz puanlık artış ile yüzde 17.50 olarak açıkladı. Bir olması gereken var. Bir de olacak olan… Şaşıran var mıydı?
İki toplantıda toplam 900 baz puan yani yüzde 9 oranında yapılan faiz artırımı olumlu ve fazla gibi görünse de çok düşük kalıyor mevcut enflasyon seviyesinde… Merkez Bankası faiz artırımlarında isteksiz bir görüntü sergilemesi yeni dönemde de bağımsız olmadığının göstergesi sanki…
Tamam yön belli de denklemin bilinmeyeni arş noktası… Haliyle küçük artırımların verdiği mesaj yeteri kadar faiz artırılmayacak karınca adımları ile yüzde 25’e ulaşılacak ve orada durulacak. Bu seviyenin yeterli olmayacağı açık…
Belli ki yaz ayları seviyesi 27 liranın etrafı… Yine de çok kaşınıyoruz, dövizi fiyatlarını patlatmaya ant içtik motivasyonu ile faiz artışını yetersiz bir seviyede keserlerse yeni rekorlara günden güne koşar Türkiye…
Faiz değil, dolar ne olacak?
Aslında kimse faiz ile ilgilenmiyor. Açıklanan faiz kararının dolar kuruna yapacağı etkiye bakıyor. Az faiz artırımı beklentileri hafta başında satın alındı dolar artışını yaptı. Peki, gerçekten dolar mı değer kazanıyor? Hayır!
Aslında ülkenin para birimi Türk Lirası değer kaybediyor. Her para birimi karşısında… Biz faizi az artırdık diye Amerika’nın parasının dünyada değerlenecek hali yok ya…
Birleşik Arap Emirliklerinden gelecek 8,5 milyar dolarlık sukuk ve 3 milyar dolarlık ihracat kredisine güveniyorlarsa 128 milyar doları eritmiş bir yönetimin evlatları var burada…
Sadece devletin faiz yükü artsa, para basar öder bir yolla… Bu durum bize enflasyon olarak geri döner ama… Vatandaşın geliri enflasyondan fazla artmıyorsa ne yapacak hikayenin sonunda?
Nitekim getirilen vergilerin yapılan zamların enflasyona yellenen mangal etkisi yapacağı çok bariz… Çıkmadık candan ümit kesilmez felsefesi iyi güzel de belli ki bu yıl o can çıkacak. Önümüzdeki birkaç yıl Hint fakiri kıvamında bir yaşam bizi bekliyor. Türkiye ülkece diyete giriyor.
Anlaşılacağı üzere hedefte enflasyonla yalandan mücadele var. Büyüme önceliği ihtirasın da ötesinde…
Nasıl bilirdiniz Türkiye ekonomisini?
Ne var ki enflasyonun ilk yarattığı etkilerden biri ulusal para biriminin değerini ve satın alma gücünü törpülemesidir. Bunun anlamı Türk Lirası’nın da diyete girip zayıflayacağı… Dolar bazında büyümenin söz konusu olmayacağı…
Amaç; Kredi faizleri düşsün, borçlanma maliyeti azalsın, alışveriş canlansın, yapılan inşaatlar satılsın, büyüme hızlansın! Peki, bunları insanların gelirini artırmadan nasıl yapacaksın? Merkez Bankası’nın politika faizi başka, piyasa faizi başka, kredi vermenin koşulları bambaşka…
Yeni teoriler üretip ekonomi idare etmeye çalışırsan istersen yüz milyarlarca dolar harca istersen Gaye’yi kaldırıp Messi’yi oturt o koltuğa, yine de başaramazsın.
Nasıl bilirdiniz Türkiye ekonomisini? İyiydi, kırılgan ve naifti… Hayalleri vardı… İnatlaşmaya başladı… Çok yüklendi… Dayanamadı… Yoğun bakıma alındı… Hasarların bazıları kalıcı…
Doktorlar tedavi sürecinin nasıl devam edeceğini anlatmıyorlar. Belli ki ya yaşayıp görelim istiyorlar ya kendileri de bilmiyorlar. Sahi ne olmasını bekliyorlar?
