Fakat bu tat alma yeteneği, bilim insanlarının 2015’te başlattıkları ve çok yakın bir zamanda da ayrıntılarını tamamladıkları bir çalışma ile farklı bir boyuta evriliyor.
Şöyle ki tat alma yeteneği yalnızca dilimize özgü değil. Cildimiz de bu yeteneğe sahip. Peki böyle bir şey nasıl mümkün oluyor?
Hepimizin bildiği gibi dilimizde çeşitli uyarıları algılayabilen birçok reseptör var. Bunlardan en dikkati çeken ise acı tat reseptörü.
Bilim insanlarına göre bu reseptörler aslında zararlı olabilecek bazı yiyecekleri veya farklı şeyleri yutmamızı engellemek için var. Fakat bu acı tat reseptörlerine sahip tek bölgemiz dilimiz değil.
Bulgulara göre deri hücrelerimizde de tıpatıp aynı benzerlikte acı reseptörleri var. Yine deri hücrelerindeki bu reseptörler de benzer bir amaç için çalışıyor. Yani zararlı maddeleri tespit ederek o bölgeden uzaklaştırmayı hedefliyor.
Yeni yapılan araştırmalara göre ise bu reseptörlerin görevi, bazı zararlı maddelerin ciltte kalmasını ve olası hasarlara yol açmasını önlemek. Ayrıca bu reseptörler yani hücreler, TAS2R olarak adlandırılıyor.
Öte yandan bilim insanları, bu hücrelerin bir zamanlar yalnızca dilde bulunduğunu zannediyordu.
Ancak onlar, insan vücudunun çok daha geniş bir alanına yayılmış durumda. Bu bölgeler arasında da deri hücrelerinin yanı sıra üst solunum yolları, mide ve kolon yer alıyor.
Bunların tespiti için de laboratuvar ortamında geliştirilen keratinositler (derinin en dış katmanı epidermiste bulunan hücreler), feniltiyokarbamid (PTC) isimli bir madde ile karşılaştırılıyor.
Devamında keratinositlerdeki reseptörler, PTC’yi algılayıp ona bağlanıyor ve acı bileşiğini hücre zarlarından geçirip, hücrenin dışına atmak için bazı proteinlerin (ABC taşıyıcıları) üretimini başlatıyor.
Yani TAS2R’ler tarafından başlatılan bu olaylar zinciri, hücreyi potansiyel olarak zehirli acı bileşiklerin zararlı etkilerinden koruyor ve böylece cildimizin, bu acı tadı nasıl alabildiğini açıklıyor. Oldukça garip ancak bir o kadar da muazzam öyle değil mi?
Buna benzer daha fazla bilim içeriği:
