İsrail ile İran arasındaki tansiyonun yükselmesiyle birlikte ABD, İran‘daki üç önemli nükleer tesise yönelik bir saldırı gerçekleştirdi. Hedef alınan noktalar arasında Fordo, Natanz ve İsfahan nükleer alanları yer aldı.
Fordo tesisi, Tahran‘ın yaklaşık 100 kilometre güneybatısında, Kum kenti yakınındaki dağlık bölgede bulunuyor. 2007’de yapımına başlanan tesis, yerin 80 ila 90 metre altına inşa edilmiş olmasıyla dikkat çekiyor.
İran’ın ‘nükleer kalbi’ olarak da nitelendirilen bu yer altındaki bu tesis tesisin hava saldırılarıyla zarar görmesinin ve imha edilmesinin çok zor olduğu belirtilirken ABD’nin sahip olduğu sığınak delici bombaların Fordo’daki tesise ulaşabilecek tek mühimmat olduğu öne sürülüyordu.
Peki bu Amerikan bombalarının özellikleri neler?
Bahsi geçen mühimmat, ABD yapımı GBU-57 ya da diğer adıyla Massive Ordnance Penetrator. (Devasa Nüfuz Edici Bomba) İlk kez kullanılan bu bomba, kaya ve betonu delerek yerin yaklaşık 61 metre altına inip orada patlayacak şekilde tasarlandı.
2000’li yılların başında tasarımına başlanan, yaklaşık 13.600 kilogram ağırlığındaki ve 6,6 metre uzunluğundaki bu bomba, bu kadar yüksek şok ve basınç altında hemen patlamayacak özel bir fünye sistemine sahip.
Sadece B-2 bombardıman uçağı taşıyabiliyor
GBU-57’yi bırakabilecek tek uçak Amerikan yapımı B-2 hayalet bombardıman uçağı. Bu uçaklardan bazıları Mayıs başında Hint Okyanusu’ndaki Diego Garcia’daki İngiliz-Amerikan ortak üssüne konuşlandırıldı, ancak Haziran ortasında artık görüntülenemedi.
MOP, ilk patlayıcı testi için hazırlanırken araçtan indiriliyor, 2007. Uzun menzilli bu uçakların ABD’den kalkıp Ortadoğu’ya kadar uçuş yaparak bombalama görevleri gerçekleştirebildiğini ve bunun daha önce de yapıldığı belirtiliyor.
Her bir B-2 iki adet GBU-57 taşıyabiliyor ve uzmanlara göre, Fordo gibi bir tesisi etkisiz hale getirmek için birden fazla bombanın kullanılması gerekebiliyor.
